Ο ορισμός της ευτυχίας εντοπίζεται σ'ένα κενό. Οχι οπως λεμε ενα κενό σχημα λόγου, αλλα σ' ενα πραγματικο κενό και μάλιστα σ' ενα αρνητικο κενό. Σ' ενα gap. Σ'ενα κενό μεταξύ του "θέλω" και του "έχω". Οσο μεγαλύτερο ειναι το κενό μεταξυ αυτων των δυο συνιστωσων, τόσο μεγαλύτερη η δυστυχία του ανθρωπου. Και όλα τα αλλα περι πνευματικων αξιων και της δι ' αυτων απορρεουσας ευτυχιας, ειναι χριστινακα crap. Tο κενό και η δυστυχία τελούν σε αναλογική σχεση μεταξυ τους. Οσο μεγαλυτερο το κενο, τοσο μεγαλυτερη η δυστυχια.Το " θέλω" δεν ειναι απαραιτητα να ειναι παντα υλικής υπόστασης δηλ. να αφορα χρηματα, αλλα ως συνηθως και σε τελική ανάλυση όπως ελεγε ο Καρολος, αφορα πάντα το χρήμα. Ακόμα και η πατριδα πχ., ως το υπερτατο αυλο αγαθο, ειναι εν τελει αθροισμα οικοπεδων, εχον σχεση με χρηματα. Ενιγιουει. Μπορει βεβαια το "θελω" ας πουμε, να ειναι το ξαναντωμαμα με εναν παλιο φιλο, να τα ξαναφτιαξω με την πρωην μου, να ξαναδω τον χαμενο αδερφο μου αλλα στο 99,9 % των περιπτωσεων ,θα εχει αμεσα ή έμμεσα σχεση με χρηματα κι ας αποσκοπει εμφανως σε σκοπο μη χρηματικό οπως τα παραπανω παραδειγματα, που εκλπηρωνονται με χρημα πιο ευκολα. Αφου ας πουμε αν εχω χρηματα, θα τρεξει να με βρει η πρωην μου απο μονη της και ο αδερφος μου θα βαλει την Νικολουλη να με βρει παση θυσια.
 

Το θεμα ειναι οτι, στην επιστημη ειναι δεδομενη η αυξητικη σχεση του "θελω" με το επιπεδο καλλιεργειας, παιδειας, γνωσης του ανθρωπου. Με αλλα λογια, οσο πιο μορφωμενος καποιος, τοσο περισσοτερα τα "θελω " και οι απαιτησεις του.
Η εξελικτικη προεια του ανθρωπου στο διαβα των χιλιετιων, χαρακτηριζεται απο μια συνεχης αλλιεργεια, παιδεια, γνωση. Αρα συμφωνα με τα παραπανω, αναγκαια ειναι και η αυξηση και η πληθυνση των "θελω" του. Τα "θελω" μπορει να μην σταματουν ποτε αφου δεν σταματα η ιστορικη εξελιξη και η συνυφασμενη μαυτην καλλιεργεια του ανθρωπου, σταματουν ομως τα "εχω" του. Δοτι ο μεγιστος αριθμος ισης κατανομης των "εχω' σ ενα κλειστο κυκλωμα οπως ειναι η γη μ αυτο το κοινωνικο συστημα, εχει φτασει και ξεπερασει το πικ του και πηρε ηδη την κατιουσα. Αποτελεσμα: Στο μελλον ολο και περισσοτεροι ανθρωποι καλλιεργημενοι με πολλα "θελω", θα τελουν σε αναντιστοιχια με τα "εχω" τους και θα ειναι πιο δυστυχισμενοι. Επιμυθιον της ολης ιστοριας: Μεινετε οσο μπορειτε πιο αγραμματοι για να εχετε λιγοτερα "θελω" και γι αυτο να μην επιθμειτε τα "εχω". Αλλιως , φτιαξτε ενα αλλο κοινωνικο-οικονομικο συστημα .